Nieuwsfl!ts
... van de Sleutelbloem - september 2015
Modulatie...
De zomer loopt ten einde, de dagen worden korter, de zon is minder fel aanwezig en langzaam begint het najaar. De afgelopen maanden hebben in het teken gestaan van vakantie. Het was rustig op de Sleutelbloem omdat er minder deelnemers aanwezig waren. We hebben het twee weken zonder Addie en Evalien moeten doen, wat altijd toch weer wennen is. Verder hebben we genoten van de zonnige dagen, de ontspannen en rustige sfeer op de Sleutelbloem.
In hoogte- en dieptepunten mogen we naast elkaar staan en weten van een God die met ons mee kijkt en ons leidt.
De plannen voor de vernieuwde Sleutelbloem, het woonproject, etc. krijgen steeds vastere vormen. De fase waarin de Sleutelbloem zich nu bevind kunnen we vergelijken met modulatie in een muziekstuk; overgang naar een nieuwe fase. Daarbij moeten we soms andere toonsoorten aanspreken; nieuwe paden onderzoeken. Dankbaar zijn we voor alle mensen die ons hier bij ondersteunen. Blijvend dankbaar zijn we voor jullie, de lezers van deze nieuwsbrief, de mensen die zich verbonden weten aan de Sleutelbloem op welke manier dan ook. Graag stellen we jullie op deze manier ook weer op de hoogte van het reilen en zeilen op de Sleutelbloem. Veel lees- en kijkplezier toegewenst.
De volgende nieuwsbrief zal verschijnen in november.
Oogst
Bezoek van de hoefsmid
Fanatieke sporters
Geslaagd voor keukenmedewerker
Sylvia heeft de afgelopen maand haar examen afgelegd voor keukenmedewerker. En we mochten er allemaal van meegenieten, want als 'examenwerkstuk' heeft Sylvia een prachtige en heerlijke taart gebakken. Zo konden we een beetje meebeslissen of Sylvia zou slagen ja of nee. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Het was een unanieme ja! Sylvia heeft uit de handen van onze keukenchef Sandra haar certificaat ontvangen.
Sylvia; we hopen dat je nog veel plezier mag beleven van wat je allemaal geleerd hebt. En schroom niet om ons te laten proeven...
Vernieuwde website
Workshop beton gieten
Stap 1
Stap 2
Stap 3
Ik ben...
... Sander Nap, een jongen van 34 jaar op weg naar een nieuw leven!
Ik heb een vrij stabiel leven gehad tot mijn 12e levensjaar. Vanaf die tijd is er heel veel gebeurd. Een depressie van mijn moeder, overgang naar een andere school, woede richting God voor dit alles. Ik was ongelukkig en erg onrustig in mijzelf. Toen vond ik opeens een oplossing; verdoven! Ik ging wiet roken en leefde na school op straat. Dit was de weg naar uiteindelijk gebruiken van harddrugs. Vervolgens heb ik 15 jaar van mijn leven verspeeld aan deze bende en de wereld die daar onlosmakelijk bij hoort! Ik raakte mezelf helemaal kwijt en in de laatste periode werd ik erg depressief door mijn verwoestende levensstijl. Een levensstijl die ik jarenlang koesterde en waar ik naar mijn eigen gevoel ‘gelukkig’ in was. Ik had een leuke vriendin, een eigen huis, reisde de hele wereld rond. Ik rende echter weg voor mezelf en een, naar mijn gevoel, hete vuurbal achtervolgde mij. Na een tweede depressie van negen maanden stond ik voor een keuze. Doodgaan, zoals drie van mijn ‘stapmaatjes’, of vluchten. Ik koos voor het tweede; liet alles achter me en ging op reis. Ik zou even tot rust moeten komen en dan zou het wel weer gaan dacht ik. Niet dus. Ik ben van de regen in de drup gekomen en verloor mezelf helemaal. Na exact twee jaar weg te zijn geweest stond ik weer bij mijn ouders op de stoep als de ‘verloren zoon’. Dit trok ik uiteindelijk niet en pakte weer mijn oude leven op. Een half jaar later werd ik wakker op intensive care en was bijna een maand van mijn leven kwijt. God liet mij zien wie ik was. Ik wilde dit niet. Vervolgens heb ik vier jaar in een afkickkliniek gezeten. Ik viel steeds terug en was ten einde raad, wanhopig en verloren! Ik stond met mijn rug tegen de muur en kon weer twee kanten op; buigen voor God of de wereld weer in. Door genade heb ik mij ‘overgegeven’ aan God. Daarna ben ik weer in een depressie terecht gekomen. Achteraf was dit het beste wat mij kon overkomen omdat het mij op m’n knieën heeft gebracht. Ik ben krachteloos , hopeloos en diep ongelukkig zonder hulp van boven! Ik kwam tot berouw en bekering, liet de kliniek achter mij en ging als vrijwilliger bij de Sleutelbloem werken. Dit alles werd in mijn schoot geworpen. Ik ben nu een jaar verder en overtuigd volgeling van de Heere Jezus Christus. Wat de toekomst brenge moge, mij geleid des HEEREN hand.
In deze rubriek vertelt elke maand een andere betrokkene van de Sleutelbloem iets over zichzelf/werk/boodschap/etc.