Misdaden
Ferdinand Von Schirach
Een beklijvende verhalenbundel
In de pers
Fragment
De engel
De rechters trokken in de raadkamer hun toga’s aan, een van de lekenrechters kwam een paar minuten te laat, en de agent werd vervangen nadat hij over kiespijn had geklaagd. De aangeklaagde was een plompe Libanees, Walid Abou Fataris, en hij zweeg vanaf het begin. De getuigen verklaarden dat het slachtoffer een beetje overdreef, het bewijsmateriaal werd geëvalueerd. Men behandelde een heel normale roof, waarvoor een straf van vijf tot vijftien jaar staat. De rechters waren het met elkaar eens: gezien het strafblad van de aangeklaagde zouden ze hem acht jaar geven, over zijn daderschap of toerekenbaarheid bestond geen twijfel. Het proces kabbelde de hele dag voort. Niets bijzonders dus, maar men had ook niets bijzonders verwacht.
Het werd drie uur in de middag, de zittingsdag was bijna afgelopen. Vandaag viel er niet veel meer te doen. De voorzitter bekeek de getuigenlijst, alleen Karim, een broer van de aangeklaagde, moest nog worden gehoord. Ach ja, dacht de voorzitter, het is bekend wat je van alibi’s van familie kunt verwachten, en hij keek hem over zijn leesbril aan. Hij had ook maar één vraag voor deze getuige, namelijk of hij werkelijk wilde beweren dat zijn broer Walid thuis was geweest toen het pandjeshuis in de Wartenstrasse werd leeggeroofd. De rechter stelde Karim de vraag zo eenvoudig mogelijk, hij vroeg zelfs nog twee keer of Karim de vraag ook had begrepen.
Niemand had eigenlijk nog verwacht dat Karim zijn mond zou opendoen. De voorzitter had hem als broer van de verdachte er uitgebreid op gewezen dat hij mocht zwijgen. Zo was de wet. Iedereen in de zaal, ook Walid en zijn advocaat, was verrast dat hij een getuigenis wilde afleggen. Nu zaten ze allemaal te wachten op zijn antwoord, waarvan de toekomst van zijn broer zou afhangen. De rechter was ongeduldig, de advocaat verveeld, een van de lekenrechters keek voortdurend op zijn horloge, omdat hij de trein van vijf uur naar Dresden nog wilde halen. Karim was de laatste getuige van deze openbare rechtszitting, de minst belangrijke hoorde men in de rechtbank als laatste. Karim wist wat hij deed. Hij had dat altijd geweten.
* * *
Karim groeide op in een criminele familie. Over zijn oom werd verteld dat hij in Libanon om een kist tomaten zes mensen had doodgeschoten. Alle acht broers van Karim hadden een strafblad, waarvan het voorlezen tijdens het strafproces bijna een halfuur in beslag nam. Ze hadden gestolen, geroofd, bedrogen, afgeperst en meineed gepleegd. Alleen voor moord en doodslag waren ze nog niet veroordeeld.
In de familie waren al generaties lang neven en nichten met elkaar getrouwd. Toen Karim op school kwam, klaagden de leraren: ‘Alweer een Abou Fataris,’ en vervolgens behandelden ze hem als een idioot. Hij moest achter in de klas gaan zitten, en zijn eerste klassenleraar vertelde hem, de zesjarige, dat hij zich gedeisd moest houden, hij mocht niet vechten, en hij moest zwijgen. Dus zweeg Karim. Het was hem al snel duidelijk dat hij niet mocht laten zien dat hij anders was. Zijn broers sloegen hem op zijn achterhoofd, omdat ze niet begrepen wat hij zei. Zijn medeleerlingen – in de eerste klas zat dankzij een stedelijk integratiemodel tachtig procent buitenlanders – vonden hem in het gunstigste geval wel grappig als hij hun iets probeerde uit te leggen. Normaal gesproken sloegen ook zij hem als hij zich te afwijkend gedroeg. Dus had Karim slechte cijfers. Hij moest er maar mee leven.
Toen hij tien was, had hij zich stochastiek, integraalrekening en analytische meetkunde eigen gemaakt. Hij had het boek uit de lerarenbibliotheek gestolen. Maar voor de proefwerken berekende hij hoeveel van die belachelijke opgaven hij fout moest beantwoorden om een onopvallende zes min te halen. Soms had hij het gevoel dat zijn hersenen kraakten als hij in het boek op een mathematisch probleem stuitte dat als onoplosbaar gold. Dat waren de momenten van zijn persoonlijke geluk. [...]
Over de auteur
Interview met de auteur
Boektoppers
De Boektoppers blijken een heuse succesformule om leerlingen in het secundair onderwijs aan te zetten tot lezen. Onder het motto 'per graad vijf (top)boeken voor de prijs van één' bieden de Boektoppers uw leerlingen úren puur leesplezier voor een vriendelijke prijs. De geselecteerde boeken vertellen stuk voor stuk een ijzersterk verhaal, boeiend van het begin tot het einde.
Email: uitgeverij@vanin.be
Website: www.boektoppers.be
Phone: + 32 3 480 55 11
Facebook: facebook.com/boektoppers