Op de derde nacht van de derde maand, om drie over drie, sluipt Dries het huis uit. Hij gaat op zoek naar zijn jongere broer Jonas, die een maand eerder verdween. ‘Spoorloos’ volgens de politie, maar dat klopt niet. Dries vindt juist wel sporen, en bovendien sporen waar een heel bijzondere trein op rijdt. De merkwaardige conducteur van die trein neemt Dries en het meisje Tess mee op een wervelende en gevaarlijke speurtocht. Zeven haltes ver gaat de stoomtrein de diepte in. En ook Dries graaft diep: hij komt steeds meer te weten over zijn jongere broer. Waarom is Jonas weggelopen? En waarheen? Waarom zoekt hij dubbeltjes? Waarom heeft hij er zeven nodig? Wat doet Tess op de trein? En wie is die aparte treinconducteur die blijkbaar meer weet dan hij wil zeggen?

Een jongen zit in de put. Zijn oudere broer daalt erin af om hem eruit te halen. Een spannend en raadselachtig verhaal vol dubbelzinnigheden voor lezers vanaf 12 jaar die zich graag laten verrassen.

‘Meneer heeft een kaartje!’ riep de conducteur terwijl hij het propje tussen Dries’ vingers vandaan griste.

Tess’ ogen stonden op ‘Uitleg graag’, maar Dries haalde zijn schouders op.

De conducteur streek het blaadje glad, trok zijn ogen wijd en vervolgens zijn mond nog wijder open.

‘Bingo!’ sprong de conducteur op en hij holde naar de voorkant van de wagon, waar hij een trechter uit het plafond trok: ‘We hebben een bestemming! Ik herhaal: we hebben een bestemming.’

Tess sprong op en liep op hem af, gevolgd door Dries.

‘Ik geef de coördinaten door’, zei de conducteur en hij hield het blaadje voor de opening van de trechter. Het was een kaartje met Guyana erop, New Amsterdam en Berbice River. Dat laatste was onderstreept en iemand had erbij geschreven: 2/2 2:02.

‘Hé, dat is van mijn broer ...’ protesteerde Dries.
Toen zoog de trechter het briefje op.
Tess liep naar de conducteur en keek onder zijn armen door in de trechter. Dries ging bedremmeld weer zitten.

‘Wat was dat?’ vroeg Tess, Dries aanstarend.
‘Ik ben op zoek naar mijn broer’, legde Dries uit. ‘Die is op 2 februari verdwenen en sindsdien weet niemand waar hij is. Dat was het enige ...’

‘En ... dat briefje ...’ stamelde Tess.
‘Was mijn spoor.’
‘Een spoor, inderdaad!’ schoot de conducteur glunderend tussen

hen in, met zijn vinger in de lucht priemend. ‘En treinen volgen sporen!’ En toen sprong hij weer op: ‘Nietwaar, schattetrein van me!’

‘Pieketepawn!’ antwoordde de trein, en ze schoot vooruit.