Even voor de duidelijkheid..
Molukkers zijn hier niet zomaar!
Een stukje geschiedenis
Na de bezetting van de Japanners van het voormalig Nederlands-Indië tijdens de tweede wereldoorlog wilde Nederland, het Nederlands-Indië weer herstellen. Maar hier kwamen de Indonesiërs tegen in opstand onder leiding van Soekarno. Zo brak er tussen 1945-1949 een onafhankelijkheidsstrijd uit.
Het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger ook wel het KNIL genoemd kreeg als opdracht van de Nederlandse overheid de orde te handhaven. Een belangrijk deel van het KNIL waren de Molukse beroepsmilitairen. Zo werden de Molukkers beschouwd als bondgenoten van de Nederlanders. De Nederlandse regering had hen een eigen vrije staat beloofd als ze de Nederlanders hielpen met het vecht tegen de Indonesiërs. Maar dit bleek een valse belofte te zijn. Nederland kreeg geen steun bij haar pogingen de kolonie te behouden.
Zo kon Nederlandse regering haar belofte niet waar maken aan de Molukkers. De Molukkers, die door de Indonesiërs werden gezien als collaborateurs, moesten op dienstbevel van het KNIL naar Nederland. De Molukkers KNIL Militairen en hun familie zouden tijdelijk verblijven in Nederland.
Nadat de Molukkers in Nederland waren aangekomen werden ze gehuisvestigd in oude kampen als, Kamp Westerbork en werden de KNIL militaire ontslagen.
Ex-KNIL militairen en hun kinderen
Aankomst in Nederland
KNiL militairen
De RMS
Op 27 december 1949 droeg Nederland de soevereiniteit van Nederlands-indië over aan de Republik Indonesia Serikat (RIS) ook wel de Verenigde Staten Van indonesië.
De Zuid-Molukken maakten toen deel uit van Oost-Indonesië. Snel na de onafhankelijkheid begon Indonesië onder leiding van president Soekarno met het opheffen van de federale structuur.
Als reactie daarop volgde op 25 april 1950 op Ambon de proclamatie van de Republiek Maluku Selatan (RMS) die echter nog steeds niet word erkend als staat. Tot vandaag de dag is de onafhankelijkheid er nog steeds niet en worden de mensenrechten op de Molukken geschonden. Meerdere malen is er aandacht gevraagd voor de RMS en de onafhankelijkheid door onder andere treinkapingen bij Wijster en de Punt wat jammer genoeg geen resultaat had.
Maar RMS leeft en de onafhankelijkheid zal er komen. Niet voor mij, maar voor hen die daar voor hebben gevochten, de eerste generatie. Ook al zijn de meeste daar van niet meer in ons midden.