Plateelschilder worden?
Opeens weten wat je wilt en bij je past
In de kinderschoenen
Onderstaand tegeltje maakte en beschilderde ik op ongeveer 10 jarige leeftijd. We waren met de klas naar het tegelmuseum in Otterloo geweest en maakten daarna in de handenarbeidles onze eigen tegel. Ik vond het prachtig, evenals alle andere teken- en handvaardigheid activiteiten. De liefde voor tekenen en schilderen bleef, maar toen ik voor mijn beroepskeuze stond, had ik nog nooit van het beroep 'plateelschilder' gehoord.
Wel overwoog ik om naar de kunstacademie te gaan, maar ik had onvoldoende zicht op beroepsmogelijkheden als kunstenaar. Het werd de HBO-j, een sociale opleiding waar ook veel ruimte was voor muzische vakken.
Bloed kruipt waar het niet gaan kan
Met plezier heb ik jaren gewerkt in de jeugdhulpverlening. Ik heb daarin veel mensenkennis opgedaan, niet in de laatste plaats mezelf ook goed leren kennen. Mijn beeldende activiteiten stonden, eenmaal aan het werk, helaas behoorlijk stil. Ik pakte het schilderen en tekenen in vrije tijd weer op. Tijdens een aquarelleercursus op het Wad, moedigde de desbetreffende docent en galeriehouder me aan om meer te doen met mijn schildertalent. Na nog een aantal schildercursussen besloot ik de opleiding tot docent beeldende kunst en vormgeving te volgen.
Conceptueel versus esthetisch
De docentenopleiding rondde ik in 2003 succesvol af met een serie stillevens van kannen in verschillende lichtomstandigheden. Gevoelig en esthetisch werk, wat door enkele docenten echter als 'niet vernieuwend genoeg' beoordeeld werd. Dit oordeel heeft lange tijd mijn onbevangen plezier in het schilderen beïnvloed.
Na de opleiding rolde ik in een baan in het middelbaar beroepsonderwijs waar ik met name vakken geef, gerelateerd aan mijn vorige baan in de jeugdhulpverlening. Het opleiden van nieuwe beroepskrachten in de jeugdzorg is een leuke, afwisselende, hectische baan, waarin ik echter eigenlijk nog steeds niet bezig ben met wat ik echt graag doe, n.l. mooie dingen maken.
Bezoek de porceleyne fles
Zaterdag twintig september j.l. bezocht ik met vriendinnen Royal Delft De Porceleyne Fles. Ik was onder de indruk van het prachtige gebouw, de rijke historie van Nederland en al het moois wat in het verleden gemaakt is. Ik was verrast dat ik zomaar door de fabriekswerkplaats mocht lopen en pas toen drong eigenlijk tot me door dat de productie tot op de dag van vandaag nog steeds handmatig gebeurt! Ineens bedacht ik ook hoe bijzonder het moet zijn om een bijdrage te mogen leveren om de eeuwenoude traditie in stand te houden, c.q. nieuw leven in te blazen en het leek opeens zo bij mijn voorliefde voor ambachtelijk werk en mijn mogelijkheden passend. Ik vroeg me af hoe je in vredesnaam een aardewerkschilder in De Porceleyne Fles zou kunnen worden en besloot het te vragen aan de man die een demonstratie gaf en zo was ik opeens in gesprek met een meester schilder die vertelde dat er momenteel vacatures zijn voor leerling plateelschilders. Ik werd erg enthousiast van het idee om de laatste twintig jaar van mijn werkzame leven wellicht als plateelschilder aan het werk te kunnen en solliciteer daarom naar dit bijzondere beroep.