Als eerste zag Raf Van Duyse, de oprichter van Kattenadvies het berichtje verschijnen van katje Lee, het FAVV wou zijn kadaver... Het werd met politie en deurwaarder opgevraagd aan de deur van Selena Ali in Stabroek, met dwangsom voor elke dag vertraging.
Onmiddellijk ondernam ik actie, wij zijn de link tussen mens & kat, een unieke organisatie met als énige doel katten en mensen samenbrengen, gaat oprichter Raf verder. We hebben toen een petitie opgestart tegen de euthanasie plannen van de overheid en met succes. Liefst 80.000 handtekeningen verzamelden wij tegen deze plannen op de dag van de rechtszaak in Antwerpen. Maar daar bleef het niet bij...
Het FAVV verloor die dag maar de zaak laten vallen gingen ze nooit doen, de overheid heeft altijd gelijk weet je. Ze dreigden met de Raad van State en zelf werd ik daar ooit het slachtoffer van en weet dat er nooit een uitweg is. Anthony Godfroid is een fantastische advocaat en gaf dan ook het juiste advies aan Selena Ali, Lee moest terug naar Peru. En ondanks de overwinning op de rechtbank kon het kleine katertje Lee hier niet blijven en vloog hij terug naar Peru. Daar zou hij dan na vier maanden quarantaine “officieel” “mogen” Belgisch staatsburger worden en terugkeren naar zijn adoptiemoeder in Stabroek. Maar niks was minder waar, Covid-19 kwam roet in het eten gooien. Intussen merken we op dat Raf (van Kattenadvies) al die tijd druk in de weer was achter de schermen. Zo ontdekte hij dat ondanks wat het FAVV zei, er wel een quarantaine opvang was. Dat was in Opglabbeek, het bleek enkel voor wilde dieren te zijn maar met wat goede wil zou Lee daar ook terecht kunnen. De advocaat van Selena nam het gegeven zelfs mee op in zijn pleidooi. Raf schreef brieven voor Lee zelfs aan “Prinses Elisabeth van België”. Hij vocht als zijn sterrenbeeld, een leeuw, maar niemand merkte dit op. Toch gaf hij niet op, Selena Ali zou veel kosten hebben, het bedrag voor Lee zou al snel oplopen tot dat van de aankoop van een wagen. Ook hier ondernam Raf actie en richtte een crowdfunding op! Zelfs uit de USA kwam er geld voor Lee, hij zamelde ,met eigen inbreng erbij, 4000 euro op en stortte die netjes over aan Selena, zoals het hoort. Intussen moest hij zijn aanpak en Selena verdedigen want veel mensen zagen dat gedoe met “die” kat en “die miss” niet zitten. Zelfs de gekende viroloog Steven Van Gucht en ook JM De Decker meenden zich te moeten profileren als tegenstanders van deze zaak. Achter de schermen stuurde ik hen mails, ik was de slechte, maar beter dat, dan Selena Ali ,vond ik. De pers negeerde mij, maar ook die konden mij niet tegenhouden. Nooit zou ik ophouden te vechten voor deze zaak, omdat ze symbool staat voor onze organisatie. Nee wij zijn geen dierenrechtenorganisatie, hoewel we uiteraard alle dieren een warm hart toedragen, WIJ ZIJN DE LINK TUSSEN MENS EN KAT! Ik studeerde als énige man in Nederland kattengedrag en werd er ook als een zonderling aanzien. Ik studeerde 3 jaar Marketing & Sales Manager Consultant en studeerde, als oude rakker, met de hoogste onderscheiding af. Ik heb geleerd NOOIT op te geven vanaf mijn 11 maanden verliet mijn vader zijn gezin met zes kinderen, ik was de jongste. Marginaal worden of het verkeerde pad kiezen was geen optie voor mij. Ik werd zelfs ooit voorzitter van de lokale open Vld in Geraardsbergen. Hielp achter de schermen ,mijn man, aan de post van Minister van Binnenlandse zaken in dit land. Maar ik ben en blijf een rebel voor de meesten, een straatkat die het bracht tot waar hij zit en staat. Ik ben nu voor de vijfde winter op rij in Spanje, ik deed het allemaal zonder erven, zonder stelen, maar door te vechten...
Lee zat dus terug in Peru maar om geld in het laadje te krijgen voor Selena haar zaak moest ik aan de fans een fotootje, een filmpje van zijn verblijf kunnen tonen (mensen willen zien naar waar hun centen gaan). Aanvankelijk lukte dat aardig tot Lee moest verplaatst worden en bij B. terechtkwam. Van meet af aan voelde ik ,dat het niet correct was, wat daar gebeurde. Selena kon niet veel anders doen dan ondergaan, dus vocht ik maar weer tegen de zaak. Lee mocht plots niet meer gezien worden en ik was een “geldwolf”... De vrouw wou absoluut met mij geen contact (zogenaamd omdat het niet ethisch was dat een Peruaanse met een buitenlandse man sprak, laat staan contact zou hebben). Ook foto’s van Lee vanuit haar woonst was uit den boze...
Ik werd nog maar eens persona non grata en afgedaan als de slechte, ik ben dat gewoon dus gaf ik niet op... Blijkt wel dat ik vandaag over een “glazen bol” beschikte want B. wou Lee niet teruggeven, politie en een advocaat waren hiervoor nodig...
Nee, ik ben niet verbitterd dat iedereen mij vergeet, nee ik ben niet rancuneus tegen de pers die mijn mails steeds in de prullenmand gooit, nee ik ben niet kwaad omdat Elisabeth van België niet reageerde op mijn brief, nee ik ben niet boos op Selena omdat ze mijn inspanningen amper vermelde. Zij is voor mij een heldin en niet een simpele “Miss”, wat velen denken. Ze doet haar best als opvangmama voor zwerfkatjes, ze werkt hard en al haar centjes gaan naar katten. Zo iemand verdiend mijn respect en dat heeft niks te maken met het feit dat ze jong is en mag gezien worden, ik zou dezelfde strijd aangegaan zijn voor om het even wie in het geval Lee. En nee: ze was geen stom kind die een kat clandistien meenam op de vlieger uit Peru. Het verhaal is veel genuanceerder en zij werd het slachtoffer van ... ambtenarij, meer niet. Ik ben een gelukkig man en de eerste, journalist, die met mij wil praten is welkom hier in Spanje, komt er niemand zal ik ook niet treuren. Ik overleefde “negen” operaties, waaronder kanker, mijn negen levens zijn misschien wel op nu, maar ik ben er nog. Ik ben fier een vechter te zijn i.p.v. een marginaal te zijn geworden, want dat was wat men van mij verwachte binnen de maatschappij, ik ben geen slachtoffer, ik ben een winnaar. Met lieve groeten vanuit het zonnige Spanje , DE KATMAN!
