Ted van Lieshout
Een schrijver met veel passie!
Wie is Ted van Lieshout?
Vijf jaar later ging hij aan de slag als gediplomeerd illustrator en grafisch ontwerper. Zijn werkzaamheden bestonden voornamelijk uit het ontwerpen van boekomslagen voor uitgeverijen en het maken van tekeningen voor kranten en tijdschriften.
In 1984 verschenen zijn eerste gedichten en verhalen in "De Blauw Geruite Kiel", de kinderkrant van Vrij Nederland. Twee jaar later (1986) kwam hij met zijn eerste boeken op de proppen : de jeugdroman “Raafs Reizend Theater” (Van Goor) en de eerste dichtbundel “Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen” bij Leopold. Inmiddels heeft hij meer dan vijftig boeken geschreven, die meerdere malen bekroond werden.
Tegenwoordig maakt hij nog steeds boeken, gedichten en zijn mooie nummers zijn nog vaak te horen. In 2012 is hij nog 2 keer bekroond voor het boek 'Driedelig paard'.
Bekende 12+ boeken
Het driedelige paard
In deze dichtbundel speelt Ted van Lieshout met de regels van de dichtkunst. Zo maakt hij sonnetten met beelden in plaats van woorden. Bovendien beoefent hij een zelfbedachte dichtvorm, het blokgedicht: briefjes, boodschappen en berichten in een strak woordenblok geperst.
Begin een torentje van niks
Ted van Lieshout heeft veel gedichten geschreven. Zowel voor jonge kinderen als voor jongeren en volwassenen. Zijn gedichten gaan meestal over alledaagse zaken, maar de schrijfstijl van Van Lieshout is dat niet altijd. Hij blikt vaak terug op het verleden, en veel gedichten zijn (deels) autobiografisch.
Gebr.
Na de dood van zijn jongere broer zorgt Luuk ervoor dat diens dagboek niet verloren gaat. Hij schrijft erin verder, leest erin en voorziet wat hij leest van commentaar, in een soort postuum gesprek. Zo leert hij zijn broer en zichzelf beter kennen en durft hij uit te komen voor zijn homoseksualiteit.
Karakteristieken
In het gedicht "Moeders" bijvoorbeeld, staat in de zevende versregel dat de ik - persoon zijn moeder 'voorbij elleboogt'. Op poëtische wijze zegt Van Lieshout hier dat het kind in tegenstelling tot zijn moeder vooruit wil gaan en niet wil blijven stilstaan bij de tijd.
Typerend is tevens de melancholie. In zijn gedichten kijkt hij vaak terug naar vervlogen tijden. Deze jeugdherinneringen zijn herkenbaar voor zijn lezers. Iedereen kan zich wel een moment voor de geest halen zoals in het gedicht “Zomer”: een mooie dag aan zee als kleine jongen of meisje en zorgeloos genieten van de zon, de zee en het strand.